Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

Μήνυμα Αναγνώστριας: Τι κάνουμε τώρα που η χώρα χάνετε?

Αγαπητοί φίλοι!.

Παρακολουθώντας όλα τα πληροφοριακά μέσα, αναρωτιέμαι γιατί η χωρά μας έφτασε σε τέτοια χάλια? Πολλοί δίνουν απαντήσεις και προσπαθούν να ρίξουν ευθύνες ο ένας στον άλλον. Κατανοώ τα λάθη, αλλά προσπαθώ να πάρω απάντηση γιατί τα λάθη?

Αποφάσισα να ερευνήσω ....

την Αγία Γραφή. Βλέπω πως το πρόβλημα πηγάζει από πνευματική ανεμια. Αρκετοί είναι οι άνθρωποι που θα συμφωνήσουν εφόσον εντρυφούν στην πηγή της αληθείας. Εκεί βλέπουμε πως ο Θεός ενεργούσε όταν ο λαός του ξέφευγε από τους νόμους του και κατά ποιον τρόπο προσπαθούσε να τους επαναφέρει στο σωστό δρόμο και να γιατρέψει το κράτος τους. όταν ο λαός επανέρχονταν στον ίσιο δρόμο μέσω ενός δικαίου βασιλιά, ειρήνη και ευημερία βασίλευε.

Π.Χ. Μας λέει στις παροιμίες¨ Διαμαρτίας ασεβών κρίσεις εγείρονται, ανήρ δε συνετός κατασβήσει αυτές. ( Πως θα βρεθεί ο συνετός?)
Όταν οι δίκαιοι μεγαλινθωσιν ο λαός ευφραίνεται. Αλλά όταν οι ασεβείς εξουσιάζουν στενάζει ο λαός. (Τώρα δεν στενάζει ο λαός?)
Μακάριον το έθνος του οποίου ο Θεός είναι ο Κύριος του. (Υπάρχει τέτοιο έθνος στις μέρες μας?)
Όπου δεν υπάρχει όρασης ο λαός διαφθείρεται . Είναι δε μακάριος ο φίλατων τον νόμον.

Αλλά η απάντησης δίνετε εκεί που ο Θεός μιλαει και λέει. “Και εάν εντραπη ο λαός μου εφ’ ους επικεκληται το όνομα μου επ’αυτους, και προσευξωνται και ζητησωσι το πρόσωπον μου και αποστεψωσιν από των οδών αυτών των πονηρών, και εγώ εισακούσουμε εκ του ουρανού και ίλεως εσομαι ταις αμαρτίαις αυτών και ιασομαι την γην αυτών.

Τώρα θα μου πείτε τι δουλειά έχω εγώ να κηρύξω. Μα αφού δεν ακούω κανέναν αντιπρόσωπο το φωνάξει τώρα που ο κόσμος υποφέρει και να νουθετήσει την νεολαία που έχει εκτροχιαστεί γιατί βέβαια δεν άκουσαν από γονείς ούτε από εκκλησία που δεν πάτησαν εκτός από τον χαβαλέ του Πάσχα που πάνε
για να χαρούν καλλίτερα την μαγειρίτσα και το αρνί?

Τι απογοήτευση που δεν κτυπάνε οι καμπάνες να καλέσουν όσους έχουν συνείδηση να προσευχηθούν και να κάνουν δεήσεις όπως έκαναν οι γονείς μας και οι γιαγιές και οι παππούληδες μας.
Πολλοί πρέπει να θυμηθούν τον καιρό που ο στρατός ο Ελληνικός πολεμούσε στα Αλβανικά σύνορα,καθημερνώς οι εκκλησιές γέμιζαν για παράκληση. Σε πόσα μέρη της Ελλάδας γίνονταν λειτανιες για την αναβροχιά. Γέροντες Φιλιατρινοι θυμούνται όταν ο Δήμαρχος ο Καρασταθης ήταν ετοιμοθάνατος και του έφεραν την εικόνα του Αγίου Χαραλάμπου στο κρεβάτι του. Ο Δήμαρχος έγινε καλά και μετά τον πέρασαν στην πόλη σε ανοικτό αυτοκίνητο να τον δει ο λαός και να δοξάσει το καλό Θεό. Η πίστη του λαού άνοιγε τους ουρανούς.

Τι κάνουμε τώρα που η χώρα χάνετε? Έθνος Ελληνικό ως πότε θα υπάρξει?

Εύχομαι και προσεύχομαι για χάρη των ολίγων που ζητούν βοήθεια από τον ουρανό να λυτρωθεί η Ελλάδα μας.


Βάσω Κορόβιλα

1 σχόλιο:

  1. συγχαρητήρια για το αρθρο σας. πολύ εύστοχο και διαχρονικό.Μόνον ένα αναγεννημένο παιδί του Κυρίου θα μπορούσε να το γράψει. φαίνεσαι γνώστρια της βίβλου.τον προβληματισμό σου και τις ανησυχίες σου τις συμμεριζόμαστε όλοι. Δυστυχώς όμως, το ευαγγέλιο είναι ακόμη για τους περισσότερους ένα ακόμη απλό ωραιογραμμένο βιβλίο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Προσοχή στον τρόπο που σχολιάζετε. Σχόλια που δεν θα σέβονται τον χώρο που φιλοξενούνται ή άλλους θα σβήνονται ΤΕΛΕΙΩΣ.